Бирок тирүү адамдардын жолукпай, Жүргөндөрүн эч көтөрө албаймын

Жүз түйшүктөр басканда
Он беш жашты
Мен унутат бекенмин?

Чынын айтсам,
Бала бойдон экенмин.

Күчүм ташып,
Көптү көзгө илбеген.

Кечке чуркап
Чарчаганды билбеген.

Жемиш бактар
Гүлдөп турган маалында.

Мөмөлөрү
Бышкан кезде шагында.

Ишенсеңер,
Мен бир саатта оболу,

Бактарга тез
Чыкчуу элем жүз жолу.

Азыр менин
Элүү жашта курагым.

Кечке чейин
Оонап жатам, убагым.

Бир аз жатып
Үргүлөймүн, жадабайм.

Турганга да,
Басканга да жарабайм.

Анда-санда
Тамашалап каламын.

Көрүп калсам
Кызматчынын караанын.

Көрсөм, өмүр –
Жылдын өтүп далайы

Болуптурмун
Түйшүктөрдүн малайы.

Кепеме мен
Көңүлү жок киремин.

Капкараңгы,
Ичи бошун билемин.

Карайт мени
Жарым гана карыган.

Түйшүктөрдөн
Азып жана арыган.

Кичинекей
Уулум макоо, жана да

Сыйлабастан
Орой сүйлөйт атага.

Тамак бер! – деп,
Ыйлап танбайт сөзүнөн.

Босогодо
Жаш чубуртуп көзүнөн.

Түн ичинде
Алыстыкты туман басып,
Шамал жээкке урунат.

Шамым араң бүлбүл этип
Жарык берер түрү жок.

Төө ашуудан маймылдардын
Чаңырганы угулат.

Караңгыда суу үстүнөн
Куштар учат үнү жок.

Кылычты мен дос кылсамбы,
Шерик кылып жаныма.

Көйнөк кийип, кемселиме
Чаппай койду көңүлүм.

Ордо шаарды каптап калды
Түтүнү да, чаңы да.

Үшкүрүп да өкүнөмүн
Өткөнүнө өмүрүм.

Нан жана жибек курттар жөнүндө
Шаарлар биздин өлкөбүздө
Көбөйүүдө кылымда.

Он миңден да саны ашат
Аз дегенде эң эле.

Ошолордун биринде да
Байкасаңар, чынында.

Куралы жок, зоот кийбеген
Жоокер жоктур дегеле.

О, эгерде зоот темирди
Куралдарды эритип.

Эмгекчилдин куралына
Айландырып жайласак.

Бош жатпастан жер айдалып,
Калса эгин эгилип.

Дилибизди ошол ишке
Бекем кылып байласак.

Дыйкан иштеп талаасында
Эге берсин эгинин.

Мурдагыдай жибек токуп
Муң көлүнө чөкпөсүн.

Тың, азыркы азаматтар –
Сыймыктары элинин

Көздүн жашын бөөдө бекер
Капаланып төкпөсүн.

Аңызында эмгектенип,
Эркектери жыргасын.

Жибек жипти түрмөктөшүп
Аялдары ырдасын.

Түндүк жакка каздар
кайтып келишет.

Келген каздар, миң чакырым
Жол азабын көрүшүп.

Азыр кайра, түндүк жакка
Кайтып кетип жатышат.

Алыс жердин жолоочусун
Алар карап өтүшүп.

Аземи көп жолго чыгып
Көр азабын тартышат.

Азы калды булуңдарда
Жүрчү чогуу мекендеп.

Каркылдашат үн алышып
Эркиндикте орногон.

Алар катты – аманатты
Жеткизет деп айткан кеп.

Кичинекей бала үчүн
Айткан жомок болбогон.

Ак боз ат
Ат кишенеп жетип келди
Чыгыш-түндүк тараптан.

Жебелерден калбыр болгон
Ээр-токуму көңүлдө.

Өлгөн жоокер жан кейитип,
Көзүбүздөн кан аккан…

Кайдан эми билмек элек
Биз ал жоокер жөнүндө?

Балким, ошол кан майданда
Бирге болгон ким билет?

Биздин аскер башчыбыздан
Айрылгандыр алтын баш.

Ажал азыр бардык жолду
Тооруп жүрөт шимшилеп.

Сезип жатам, дагы далай
Төгүлөрүн көздөн жаш.

Орус тилинен которгон Кубанычбек БАСЫЛБЕКОВ