ЭСЕНГУЛ ИБРАЕВ
ЖАН ДҮЙНӨ ЖАҢЫРЫГЫ
Акыл калча,
Салттуу элим,
Нарктуу элим,
Сабыр,
Салмак кармагын.
Ойлон, иним,
Ойлон, эстүү бөбөгүм!
"Букалардын” челишинен
Букаралар өлөрүн.
Бектериңдин тебишкени
Бечараны сойгонун,
Кармашуудан хан өлөрүн,
Кара калып, ак өлөрүн,
Жазыгы жок жан өлөрүн,
Ойлон, журтум, ойлогун!
О-о, адамдар,
О-о, жарандар!
Баса көрбө
Устаранын мизи менен,
Баса көргүн,
"Кулалы таптап куш кылган,
Курама жыйып журт кылган”,
Бабаң МАНАСтын изи менен.
Эй, эрендер,
Эй, жарандар!
Эгеменди ээрчип алга жөнөгүн,
Эмнең атуул тийбеген соң,
Эл-журтуңа көмөгүң?
Кыйшайганды бери тартып,
Кыңайганды жөлөгүн,
Башка келчү бакыт кушун
Ынтымактан көрөмүн.
Ыргыт нары,
Ыргыт алыс,
Ынтымактан бөлөгүн.
Бүт менсиңер,
Мен силермин,
Башка эмесмин.
АЛмын,
БУЛмун,
СЕНмин,
Бириңерге агамын,
Бириңе жээн,
Бириңерге тагамын,
Бириңерге бөлөмүн.
Кыргызымсыз мусапырмын,
Кыргыз барда төрөмүн,
Кыргызымсыз жапыс, пасмын,
Кыргыз барда дөбөмүн.
Башка кончу бакыт кушун
Ынтымактан көрөмүн.
Ынтымак деп иштеп келем,
Ынтымакты издеп келем,
Ынтымак деп жашап келем.
Билгим келбейт,
Билбейм дагы,
Билбейм мындан бөлөгүн,
Ынтымак деп төрөлгөмүн,
Өлөөрдө да
Ынтымак деп өлөмүн!