ЖҮЗ ЖЫЛДАР МЫНДАН КИЙИН ДА

Жүз жылдар мындан кийин да

Бул тоолор минтип турушат.

Анда да бизче адамдар

Карыбас үчүн тырышат.

 

Жүз жылдар мындан кийин да

Сүйүүлөр болот ушундай.

Ушинтип жерге жаз келип,

Ушинтип чыгат ушул Ай.

 

Жүз жылдар мындан кийин да,

Дарактар желге ыргала

Шуудурап турат ушинтип…

Биз жокпуз анда бир гана.

 

АГА ЧЕЙИН

Билбейм, дагы канча окоптор казылат,

Жанды жалмап учат дагы канча октор?

Ойлойм, сөзсүз согуш бир күн басылат,

Басылганын барлар көрөт. А жоктор?

 

Анда, жаным, атпай муздап куралдар,

Айыл-айыл жерге тарайт бу балдар.

Жер бетинде калат канча мүрзөлөр?

Эми аларды күтпөйт тууган дубалдар.

 

Сен сурайсың: согуш сөзсүз токтойбу?

Сөзсүз токтойт... ага чейин а бирок

да суюлат адамзаттын токою,

Болот али көп «дарактын» орду жок...

1944-1979-жылдар

 

ЖУСУП ТУРУСБЕКОВго

Кыялга бир алданбай, бир алданып,

Тирүүдө сен өзүңчө серүүн жүрсөң,

Дайныңды өлгөндө да билалбадык,

Жок бүгүн жер бетинде сенин мүрзөң.

 

Жок жана эстеликке койгон таш да,

Солдаттын жөн бир кызыл жылдыз дагы,

Таппадык, болбогон соң белгиң башка.

О, кайран талбас булбул кыргыздагы!

 

Жоо келди, тыным бербей сен аларга,

Ок менен кууп барып кулагансың,

Кан агып, көз жаш тамган талааларга,

Өлкөнүн коргоп ошол улагасын.

 

Жарышып жылдар өтөт, күндөр өтөт,

Ырыңда тирүү жашап жатканың чын,

Элиңе унутулгус кызмат өтөп.

Жусукем — менин кайгым, мактанычым.

1982
Фрунзе