Дүңгүрөгөн атак эмес ынагым, Жүрөгүмдү сүйүү гана жылытат

Калуум керек ойлор, жылдар аркылуу.

 

Бирок менин катаал чыргай мүнөзүм

Бешиктеги кезден бери жеп келет…

Жүрөк менен сезип билбей өлөрмүн

Муңдуу оюмдун зар максатын бир ирет.

 

*****

Эң жаман ата-бала тагдырлары

Ажырап бөлөк жашап, кусалуу өлсө,

Куулуп өзү туулган өлкөсүндө

Маңдайга өсөк болсо жазылганы!

Ата сен, эрдик жасап, антсең дагы

Бүтүрдүң өмүрүңдү каалагандай;

Ушундай болгой эле акыр жагы

Ким сага камдаса да азапты андай!

Бирок сен мени кечир! Мендеби айып?

Адамдар, кудай берген мендеги отту

Амал таап өчүрүүнү көп ойлошту,

Арнаптыр аны мага илме кайып.

Алардын билем бузук аракетин

Жоолашып экөөбүздү кетсе деген.

Азаптын жеми болдук экөөбүз тең!

Күнөөңдү тескей турган мен эмесмин;

Сени анткен сөөлөттүүлөр?! Сөөлөттүң ким?

Кайрымдуу, кара мүртөз пенде тобу,

Куру эле бирин бири мактап коюп,

Ошончо кайра ушактайт бири-бирин.

Аларың ыймансыздар жанын саткан;

Унуттуң сен жериңди, ал да сени

Сен менден бактылуусуң, ал анткени

Жашоонун деңизиндей, алды жактан

Ачылды кыйры чексиз акыретиң.

Өкүнбөй кантип эле коймок элең

Кооптуу күндөрүңө көз жаш төккөн?

Кайгылуу жана жаркын учурга өткөн,

Кум чөлдөн издегендей – көңүлүңдөн

Издеген кездериңди – калдыктарын

Сезимдин, күлүк санаа-кыялдардын?

Мени азыр жаман көрүп калдыңбы же?

Теңебейм акыретти, о, мен анда,

Бул жерге, эптеп-септеп күнүм өткөн;

Мен мында жыргап-куунап жатпасам да

Мен муну жок дегенде жакшы көрөм!

 

Санааркоо

Мен санааркап карап турам биздин ушул муунга!

Келечеги көңдөй, же бир караңгы.

Билиш менен күмөндөнүш жүгүн артып моюнга

Аракетсиз карып кетип каларбы.

 

Бешиктен бел чыкпай жатып биз байбыз,

Аталардын жаңылышка, акылына кирген кеч,

Жашоо дагы зериктирет жол жүргөндөй максатсыз

Чоочун тойдо олтургандай мерекеси бизге эмес.

 

Ары жоктой кайдыгербиз жаман менен жакшыга,

А белибиз күрөшө элек жатканда эле мертинет.

Ар-намызсыз суу жүрөкпүз коркунучтун алдында

А бийликтин алдында биз кулбуз жүргөн жер тиктеп.

 

Мына ошондой, убактысыз бышкан мөмө чүрүшүп,

Же даамы жок, же көркү жок көзүбүздү кубанткан,

Турат гүлдүн арасында жетимсиреп бүрүшүп,

Бактысы анын кези болот жерге үзүлүп кулаган!

 

Биз акылды жемиши жок илим менен кургаттык.

Жагымдуу үн жана илгери үмүттү,

Дос, туугандан ич тардыкта бек каттык,

Ишенчи жок дилибизди шылдың кылып күлүштү.

 

Жан жыргалын жаңы эле ооз тийгенде,

Үнөм кылбай жаш кубатты көп чачтык.

Ар күлкүнү коркуп күлдүк, ашык күлүп ийбе – деп,

Ширебизди сыгып алып өзүбүздү кургаттык.

 

Ыр кыялы, искусство жаратуу –

Канат байлап, же бир козгоп койбойт биздин акылды

Ач көздөнүп сактап сезим калдыктарын бек катуу –

Болду өнөкөт пайдасыз ал санжырганы жашыруу.

 

Жек көрсөк да, сүйсөк дагы кокустан,

Бул экөө үчүн курмандыкка бара албайбыз эч качан.

Көөдөнүбүз сырдуу муздайт байкап карап отурсам,

Жүрөктө оргуп турса дагы ысык кан.

 

Бабалардын алаксыган бай байсалдуу оюну,

Бала кыял шайкелеңдүү жоруктары жадатат.

Артыбызга кылчак-кылчак карап коюп мыскылдуу

Көргө шашмай атактан да, бакыттан да кур жалак.

 

Биз көп менен топураган эскерилбей, эстелбей

Дүнүйөдөн из калтырбай ың-жыңы жок кетебиз.

Кылымдарга же жемиштүү ой бербей,

Эмгегибиз баштап койгон калып жолдо өтөсүз.

 

Туура чечкен калыстыкта жана адамдык парызда,

Бизге урпактар аза күтөр жек көрүшүп ыр арнап.

Дал ошентип, кекээри бар алданган уул тарыкса –

Зөөкүрлөнүп төгүп-чачкан атасына таарынат.

Которгон: Омор Султанов