Аял

(Аңгеме)

— Ты-сс!.. Акырын…

— Ким?

— Коңшубуз…байкап калбасын… Т-сс! Акы-рын бас-сс… Бутуңун учу менен. Жөтөлбө! Ме, байпагыңды… керебеттен аста тур. Кычырайт… кычыратпа!... Тыс-сс!... Акырын бас. Бутуңун учу менен…

— Коңшунбу?..

— И-иэ. Жөтөлбө дейм?! Байкап калат. Турдуңбу?.. Бер колуңду. Артымдан акырын жүрө бер. Абайла, шифанер… Урунуп алба.

— Байпагымды…

— Кие элексиңби? Кий.

— Караңгыда эч балээ көрүнбөйт… Кийдим. Каяккаа басайын?

— Бер колуңду. Ии… мындай бас. Солго… Шифанерден этият бол. Урунуп алба. Ии… акы-рын.

— Батникеңчи?.. Ка-на?.. Каерге койдун эле?

— Быякта. Мындайраак бас-саң… Ии, мына бутума урунду. Ты-сс-сс!.. Таптынбы?

— Таптым. Бирөөсүнүн боосу жок го. Түшүп калганбы? Свети жандырсаң? Көрүнбөй атат…

— Жо! Жандырба! Тиги байкап калат.

— А таптым мына!...

— Эшигин ачып атат. Кирип кетсин…

— Тешиктен карайынбы?..

— Кара … Акырын эшиктин түбүндө мусор чака бар. Тээп алба.

— У-х! аз калды. Тээп ала жаздадым.

— Карачы?.. Эмне кылып турат?..

— Эшикти…

— Бир саат ачабы? Кибиреген десе! Жанатан бери эле ачалбай…

— Ключу түшпөй

— И-ий! Эстен чыкканын көр! Аялы ключту мага калтырып кетпеди беле?«Күйөөм келсе берип кой» деп. Эми кантем?! Өлдүк го!... Жанале званит эткенде ачпай. Сен да…сен болбосоң…

— Кайдан билдим анысын?

— Мен да ким деп койбопмун… Турабы?..

— Турат… Түкүрдү. Саатын карады. Дагы карады…

— Колунда бирдемеси бар бекен? Же жокпу?

— Азыр… азыр…Көрүнбөй калды. А мына көрүнө баштады… буту… плащы… өзү… Пай-пай! Кабагын! Сүрдүүсүн кантесиң! Тим эле соттой. Каерде иштейт бу? Чоңбу?.. Колунда кара дипломат бар… Быякты карабатат…

— Ты-сс! Жап оозуңду! Угуп калбасын.

— Ким болуп иштейт бу?.. «Шишкадай» кейпи бар. Гоголдун эле шаар башкаруучусу, тооба!

— Илимдин кандидаты… Академияда иштейт. Философ! Диссертациясынын аты «Үй-бүлө турмушунун этикасы»…

— Пай-пай-пай! Оңой киши эмес көрүнөт. Казы да, казангаптай мээ да бар бекен. Важный птичка! Маңдайы кудум эле Сократтыкы. Түкүрдү дагы!... Эмине бу –төөбү?.. Улам эле түкүргүдөй…

— Акырын угуп калат. Кулагы сак. Анан калса узун.

— Мектепте жакшы окуса керек. Мугалимдери чоё берип…

— Акы-рын угат. Карасаң, чын эле кулагы узун бекен?..

— Кулагы көрүнбөйт го? Шляпасы…

— Шляпасын атайлап баса киет. Уялат го, байкуш кандидат. Биздикине келгенде да баш кийимин албайт такыр…

— Сага да келип турабы?..

— Кээде-кээде… Аялы дежур болгон күнү. Аялы барда түк кирбейт. Андан өлгүдой коркот. Кызганчаагын кантесиң… Аялы да ушундай. Менден күйөөсүн кызганып өлүп калат, тим эле. Бышылган сабадай болгон бунусун бышырып жейт бекем?.. Ф-юу! Сен турганда, ыраспы?

— А-га…

— Эми качан келесиң? Сагынам го… Келесиңби? Же дагы жоголосуңбу? Аа?..

— Келем. Келбегенде. Сагынтып коюп кантип жүрөйүн?

— Чын элеби

— Чын…

— Чын болсо өөп кой. Дагы… Алты жолу. И, бир, эк-ки, үү-ч, ии… Таарындым!... Үчүнчүсү жакшы өөп да?! И-ии ушундай! Төрт, беш, алты. Моло-дец!

— Эми сен. О-го! Бир, эки алты, он, отуз! О-пэй! Болду! Аялыма да бирдеме калсын. Жаным…

— Айт-чы?.. Кимсиң сен мага?..

— Менби?.. Мен сенин… Эмне десем? Бир сөз менен айтканда сүйгөнүңмүн.

— Сен-би?!

— И, мен… Ушу мен…