СҮЙҮҮ ЭЛЕГИЯСЫ

Жылдыздарга жайылууда тамырым!

Жалт беремин ажалдын

суук чилдесин

көктөп турган көңүлүмө түшүрбөй.

Канды демеп толтого,

А, күн нуру энекемин сүтүндөй

агып турат диркиреп…

А жер неге ичиркенип силкинет?

Атом?.. Бомба?..

Сезимдерден чарт дей түшкөн чагылган.

Жерди аяп кетемин.

Кана жыттап көөдөнүнөн,

Жөлөк тутуп ашууларын ак кардуу,

Сапар чеккем,

Элесимди калтырып,

солубаган булагына жаш даамдуу…

…Өмүрүмдү Ай, Чолпонго ыргыткам,

Жерде калып: мен жалооруп…

Жылдыз учкан мүнөттөр…

О, күн нуру–улуу жол.

түнт ааламдын элегинен түз өткүр!

Азыр мени тартып барат өзүнө

О не деген планета–

О не деген жүрөктөр!!!

 

АПТАПТА

 

Калжайган сөксөөлдөр, сөксөөлдөр

көңүлгө көлөкө түшүргөн.

Кунарсыз тагдырлар элестеп,

суулар да сапарын бүтүргөн.

Керимсел желигин токтотпой

кер сары жерлерди шимшилеп,

Жалбарам акактап турсам да:

“О, талаам жүрөккө кирчи!”–деп.

Кеберсип мейкиндер тунжурайт,

кебетем аптапка беттеше.

Үйүмдү ушул жерге курамын

үмүтүм өрттөнүп кетпесе!..

 

КҮТҮҮ

 

Отурамын бул ааламды

көздөрүмө чеңгелдетип:

дүйнө жымжырт, дүйнө кымгуут

эрлер келип, эрлер кетип.

Алар мага ыр ыргытат,

тосуп алам, ыр ыргытат,

купул толбой улутунуп

өткүр көзүн кылым кысат.

Досум, сени күтүүдөмүн,

Көз жардыңбы? Эржеттиңби?

Же буйдалып… орто жолдон

арча бешик терметтиңби?

Же дуулдап досум али

жүрбөс жерде жүрөсүңбү?

Болуп өзүң чоочун дүйнө

алсам ээ деп бир өзүмдү?

Досум, сени күтүүдөмүн,

билгин өмүр–чылым чегим,

мейлиң, бир аз кечигип кел,

жазсаң болду кылым черин!

Отурамын бул турмушту

жүрөгүмө чеңгелдетип:

дүйнө тымтырс, дүйнө кымгуут

эрлер келип, эрлер кетип.

Уюктарын сапырып

досум канча кумурсканы муңайтты…

–Койсоңчу!–деп түртүп ийсем, муну айтты:

“Кумурскаңдын уюгу эмес… не деген

Империя топуракка айланган!

Эмне деген шаарлар көккө быркырап…

Не деген эл күм-жам болгон майдандан!”

 

Айыбы жок кумурскалар үйсүз калды тентиреп,

Эт жүрөгүм жатты сыздап:

“Мен уюкмун, келчи!..–деп.

 

АК АЯЗ

 

Аяз, сага рахмат,

Уят качкан жүздөрдү

Уят сүртүп кызарттың.

Мүштөк сымал морлордон

Түтүн чубап буладай,

Тепең-тепең бийлеттиң

Бий билбеген бийкечтерди субагай.

Троллейбус – муздаткыч,

Автобустар – муздаткыч,

Бүтүн дүйнө – муздаткыч!

(Эх, бузулуп кетет деп

Биз бекерге бадыраңды,

Балыктарды туздаппыз!)

Так түйүлүп, тайраңдап,

Жылан болуп ышкырасың, кар атып,

Келдиң бекен шаарыма

Плутондон адашып?

Марттыгың ий, мех сунган,

Кылыгың ий, бетке урган,

Аял каардуу ак аяз,

Түшсөң керек Нептундан.