ЖҮРӨГҮҢ МЕЙМАНКАНА

Ырларымдын көчүп түшүп шыбагы,
Канча ирет пайдубалы кулады.
Сенин гана үмүтүңдүн колдору,
Көчүп түшкөн дубалдарын шыбады.

Сүйүү менен ооруп калып жүрөгүм,
Сүйүү менен дарыланып жүрөмүн.
Бирок дагы сеникиндей сүйүүгө,
Кудурети жетпейт бир да бирөөнүн.

Жок болсо да ак сарайым, алтыным,
Бүт дүйнөдөн, бүт ааламдан мен баймын.
Менин дүйнөм, менин мүлкүм, байлыгым –
Сенин апа тирүүлүктө барлыгың.

* * *

Ыр жазалбай ооруп турам мен азыр,
Бир ырым жок татый турган таңдайга,
Тууздуу чөлгө гүл өспөгөн сыяктуу,
Шоордуу жаштан жакшы ыр өнмөк каяктан.

Ыр даарыбай көөдөнүмдү тытмалайм,
Көкүрөгүм уюк болуп кайгыга.
Өлүк бойдон ооздон түшөт ырларым,
Кепин кылып оройм сөөгүн кагазга.

Кайгы алкымдап бууп салган үнүмдү,
Тумчуктуруп таш тагдырым ыр оозун,
Көңүлүм суз, жүрөгүм ырсаптабай,
Кайгы болуп жакын көргөн жолдошум.